تفاوت جمهوری و دموکراسی چیست
جمهوری و دموکراسی چه تفاوت هایی با هم دارند
در این نوشتار به مقایسه دموکراسی و جمهوری می پردازیم
در جمهوری، قدرت و مسئولیت‌های سیاسی به دست مردم واگذار شده است و افراد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در تصمیم‌گیری‌های سیاسی شرکت می‌کنند. در این نظام، رئیس دولت و دستگاه‌های اجرایی بر اساس انتخابات عمومی تشکل می‌شوند. از طرف دیگر، در دموکراسی، قدرت تصمیم‌گیری و حکومت به دست مردم است. همه شهروندان حق رأي و شركت در فعاليت هاي سياسي را دارند و هيچ گروه يا فردي حق خصوصي بالاتر از حق عام نخواهد داشت.
تفاوت جمهوری و دموکراسی در ساختار و نحوه حکومت و قدرت تصمیم‌گیری است. در جمهوری، قدرت تصمیم‌گیری به دست مقامات انتخاب شده تعلق دارد. رئیس جمهور یا رئیس دولت به صورت مستقل یا با کمک هیئت‌های مشورتی و مجلس، قدرت اجرای قوانین و تصمیم‌گیری را دارند. عضوان مجلس نمایندگان عادةً توسط مردم انتخاب می‌شوند. در دولت دموکراتيك، قدرت تصميم‌گيري به صورت مشاركتي بيش از حد بالا است. هر شهروندي حق رأي و شركة در فعاليت‌هاي سياسي را دارد و قانون باید بازنگرى شود تا منافع هر شهروند را تامین كند. در دموكراسي‌ها، مردم از طریق رأی‌گیری مستقیم یا انتخاب نمایندگان خود، قدرت تصمیم‌گیری را دارند. به طور خلاصه، جمهوری بر اساس انتخاب مقامات و قدرت تصمیم‌گیری آن‌ها استوار است، در حالی که دموکراسی بر اساس مشارکت و قدرت تصمیم‌گیری مستقیم یا غیر مستقیم مردم استوار است.
دموکراسی به عنوان یک سیستم سیاسی که قدرت تصمیم‌گیری را به دست مردم می‌دهد و حقوق و آزادی‌های شهروندان را حفظ می‌کند، به عنوان یک ساختار کارآمدتر و پایدارتر در نظر گرفته می‌شود. در دموکراسی، شهروندان قادر به شرکت در فرایندهای تصمیم‌گیری هستند و نظارت بر قدرت اجرای قانون را دارند. این باعث مشارکت بالاتر و اعتماد عمومی بین شهروندان و دولت می‌شود.
به طور کلّ، ديكتاتوري به عنوان يك سيستم سياسي كه يك فردي يا يك گروه كوچك از افراد قدرت كامل را در اختيار دارد و تصميمات را بطور احتمالي بدون رعايت حقوق و آزادي‌هاي شهروندان اعمال مي‌كند، به عنوان يك ساختار كمتر كارآمد و پايدار در نظر گرفته مي‌شود. در دیکتاتوری، شهروندان معمولاً نقش کمتری در فرایندهای تصمیم‌گیری دارند و قدرت تصمیم‌گیری به صورت یکطرفه در اختیار رهبر یا گروه حاکم است. این باعث کاهش مشارکت و احساس عدالت در جامعه می‌شود.
بنابراین، بسط دادن قابلیت‌های شهروندان و رعایت حقوق و آزادی‌های آنان، همچون در دموکراسی، معمولاً منجر به کارآمدی بالاتر ساختار سیاسی و پایداری جامعه می‌شود.
