تفاوت رسمی و پیمانی چیست؟
در این نوشتار میخواهیم بدانیم تفاوت رسمی و پیمانی در چه چیزهایی است پس با ما همراه باشید تا با مقایسه آن ها فرق آنها را درک کنیم.
تفاوتهای رسمی و پیمانی در زمینههای مختلفی مانند استخدام، قراردادها و روابط کاری وجود دارد. در ادامه به بررسی این دو نوع رابطه میپردازیم:
۱. تعریف
رسمی:
استخدام رسمی به معنای استخدام در یک سازمان یا نهاد دولتی یا خصوصی با شرایط مشخص و تحت قوانین و مقررات خاص است. این نوع استخدام معمولاً شامل مزایای اجتماعی، بیمه، حقوق ثابت و دیگر مزایا میشود.
پیمانی:
استخدام پیمانی به معنای انعقاد قرارداد برای انجام یک پروژه یا کار خاص در مدت زمان معین است. این نوع استخدام معمولاً برای کارهای موقتی یا پروژهای استفاده میشود و ممکن است شامل مزایای کمتری نسبت به استخدام رسمی باشد.
۲. شرایط استخدام
رسمی:
– نیاز به گذراندن مراحل گزینش و مصاحبه.
– معمولاً نیاز به مدارک تحصیلی و تجربیات مرتبط.
– تحت پوشش قوانین کار و تأمین اجتماعی.
پیمانی:
– ممکن است مراحل گزینش کمتری داشته باشد.
– تمرکز بر مهارتها و تواناییهای خاص برای انجام پروژه.
– قراردادها معمولاً بر اساس توافق طرفین تنظیم میشوند.
۳. مزایا
رسمی:
– حقوق ثابت و مزایای اجتماعی (بیمه، بازنشستگی، مرخصی).
– امنیت شغلی بیشتر.
– امکان ارتقاء شغلی.
پیمانی:
– پرداخت بر اساس پروژه یا ساعت کار.
– انعطافپذیری بیشتر در انتخاب زمان کار.
– امکان کسب تجربه در پروژههای مختلف.
۴. مدت زمان
رسمی:
معمولاً بدون محدودیت زمانی مشخص است و تا زمانی که فرد در سازمان مشغول به کار باشد ادامه دارد.
پیمانی:
معمولاً دارای مدت زمان مشخص است که پس از اتمام پروژه یا قرارداد خاتمه مییابد.
۵. تعهدات
رسمی:
کارمند موظف به رعایت قوانین داخلی سازمان، ساعات کاری مشخص و انجام وظایف محوله است.
پیمانی:
تعهدات بیشتر بر اساس مفاد قرارداد تعیین میشود و ممکن است شامل اهداف خاص پروژه باشد.
۶. خاتمه همکاری
رسمی:
خاتمه همکاری معمولاً با رعایت قوانین مربوطه (مانند اخراج، استعفا) انجام میشود.
پیمانی:
خاتمه همکاری با اتمام پروژه یا توافق طرفین صورت میگیرد.
نتیجهگیری
در نهایت، انتخاب بین استخدام رسمی و پیمانی بستگی به نیازها، اهداف شغلی فرد و نوع کاری که انجام میدهد دارد. هر کدام از این دو نوع استخدام مزایا و معایب خود را دارند که باید با توجه به شرایط شخصی مورد بررسی قرار گیرند.