تفاوت ذخیره و بدهی احتمالی چیست؟
در این نوشتار میخواهیم بدانیم که تفاوت ذخیره و بدهی احتمالی در چه چیزهایی است. پس با ما همراه باشید تا ضمن مقایسه آنها فرق ذخیره و بدهی احتمالی را بهتر بدانیم
ذخیره و بدهی احتمالی دو مفهوم مهم در حسابداری و مدیریت مالی هستند که به نحوه شناسایی و گزارش‌گری تعهدات مالی مرتبط می‌شوند. در ادامه به تفصیل به تفاوت‌های این دو مفهوم می‌پردازیم:
1. تعریف
ذخیره (Provision):
ذخیره به مبلغی اطلاق می‌شود که یک شرکت برای پوشش هزینه‌های آتی یا تعهدات احتمالی خود کنار می‌گذارد. این مبلغ معمولاً بر اساس برآوردهای معقول از هزینه‌های آینده تعیین می‌شود و در صورت‌های مالی به عنوان هزینه شناسایی می‌شود. ذخیره‌ها معمولاً برای مواردی مانند مطالبات مشکوک الوصول، هزینه‌های تعمیر و نگهداری، یا دعاوی حقوقی پیش‌بینی شده ایجاد می‌شوند.
بدهی احتمالی (Contingent Liability):
بدهی احتمالی به تعهداتی اشاره دارد که ممکن است در آینده ایجاد شوند، اما وقوع آنها وابسته به رویدادهای خاصی است که هنوز مشخص نیستند. این بدهی‌ها معمولاً ناشی از دعاوی حقوقی، ضمانت‌نامه‌ها یا سایر شرایط غیرقطعی هستند. بدهی‌های احتمالی تنها در صورتی باید شناسایی شوند که احتمال وقوع آنها بالا باشد و بتوان مبلغ دقیقی برای آنها تعیین کرد.
2. شناسایی و ثبت
– ذخیره:
– ذخیره‌ها باید در صورت‌های مالی ثبت شوند و معمولاً به عنوان هزینه در دوره‌ای که ایجاد شده‌اند، شناسایی می‌شوند.
– این مبلغ باید بر اساس بهترین برآوردها از هزینه‌های آتی محاسبه شود.
– بدهی احتمالی:
– بدهی‌های احتمالی تنها زمانی باید افشا شوند (اما نه لزوماً ثبت شوند) که احتمال وقوع آنها بالا باشد.
– اگر احتمال وقوع کم باشد، نیازی به افشا نیست؛ اما اگر احتمال وقوع زیاد باشد، باید در یادداشت‌های همراه صورت‌های مالی ذکر شود.
3. تأثیر بر صورت‌های مالی
– ذخیره:
– تأثیر مستقیم بر سود خالص دارد زیرا با افزایش ذخیره، هزینه‌ها افزایش یافته و سود کاهش می‌یابد.
– بدهی احتمالی:
– تأثیر مستقیم بر سود خالص ندارد مگر اینکه واقعاً تحقق یابد و تبدیل به یک بدهی قطعی شود.
– با این حال، وجود بدهی‌های احتمالی ممکن است نگرانی‌هایی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد کند زیرا نشان‌دهنده ریسک‌هایی است که ممکن است شرکت با آن مواجه شود.
4. مثال
– ذخیره:
فرض کنید شرکتی پیش‌بینی کرده است که برای تعمیرات ماشین‌آلات خود در سال آینده نیاز به پرداخت 100,000 تومان دارد. این شرکت مبلغ مذکور را به عنوان ذخیره تعمیرات ثبت می‌کند.
– بدهی احتمالی:
فرض کنید شرکتی متهم به نقض قرارداد شده است و احتمال دارد مجبور شود غرامت بپردازد، اما هنوز هیچ تصمیم قضائی صادر نشده است. این شرکت باید وضعیت را بررسی کند و اگر احتمال پرداخت غرامت بالا باشد، باید آن را به عنوان بدهی احتمالی افشا کند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، تفاوت اصلی بین ذخیره و بدهی احتمالی در نوع شناسایی و ثبت آن‌هاست؛ ذخیره‌ها مستلزم ثبت مستقیم در صورت‌های مالی هستند در حالی که بدهی‌های احتمالی بیشتر جنبه افشای اطلاعات دارند تا ثبت رسمی. هر دو مفهوم نقش مهمی در ارزیابی وضعیت مالی یک شرکت ایفا می‌کنند و مدیران مالی باید با دقت نسبت به مدیریت آنها اقدام کنند تا تصویر دقیقی از سلامت مالی سازمان ارائه دهند.
