تفاوت ذخیره و اندوخته در حسابداری چیست؟
در این نوشتار میخواهیم بدانیم که تفاوت ذخیره و اندوخته در چه چیزهایی است. پس با ما همراه باشید تا ضمن مقایسه آنها فرق اندوخته و ذخیره را بیان کنیم
در حسابداری، واژههای “ذخیره” و “اندوخته” به مفاهیم متفاوتی اشاره دارند که هر کدام نقش خاصی در گزارشگری مالی و مدیریت مالی دارند. در ادامه به تفصیل به تفاوتهای این دو مفهوم میپردازیم:
1. تعریف ذخیره:
ذخیره به مقدار پول یا منابعی اطلاق میشود که برای یک هدف خاص یا برای پوشش هزینههای آینده کنار گذاشته شده است. ذخایر معمولاً به عنوان یک تعهد یا بدهی در ترازنامه ثبت میشوند و نشاندهنده این هستند که شرکت انتظار دارد در آینده هزینهای را پرداخت کند.
انواع ذخایر:
– ذخیره برای مطالبات مشکوکالوصول: برای پوشش احتمال عدم وصول برخی از مطالبات.
– ذخیره برای هزینههای احتمالی: مانند دعاوی حقوقی یا خسارات احتمالی.
– ذخیره استهلاک: برای کاهش ارزش داراییها بر اثر استفاده و زمان.
2. تعریف اندوخته:
اندوخته به معنای جمعآوری سودهای غیرمستقیم یا منابع مالی است که شرکت تصمیم میگیرد آنها را دوباره سرمایهگذاری کند یا برای اهداف خاص نگه دارد. اندوختهها معمولاً از سودهای انباشته ناشی میشوند و به عنوان بخشی از حقوق صاحبان سهام در ترازنامه ثبت میشوند.
انواع اندوختهها:
– اندوخته قانونی: مقداری از سود که طبق قانون باید نگهداری شود.
– اندوخته توسعه: برای سرمایهگذاری در پروژههای جدید.
– اندوخته احتیاطی: برای مواجهه با شرایط غیرمنتظره.
3. تفاوتهای کلیدی:
– هدف:
– ذخیره معمولاً برای پوشش هزینههای مشخص و پیشبینیشده ایجاد میشود، در حالی که اندوخته بیشتر به منظور سرمایهگذاری مجدد یا حفظ منابع مالی ایجاد میشود.
– ثبت حسابداری:
– ذخایر معمولاً به عنوان بدهیها ثبت میشوند، زیرا نشاندهنده تعهدات آتی هستند. اما اندوختهها بخشی از حقوق صاحبان سهام محسوب میشوند و نشاندهنده منابع مالی موجود شرکت هستند.
– تأثیر بر صورتهای مالی:
– ذخایر ممکن است تأثیر منفی بر سود خالص داشته باشند زیرا هزینههایی را شناسایی میکنند، اما اندوختهها معمولاً تأثیر مثبتی بر تصویر کلی سلامت مالی شرکت دارند زیرا نشاندهنده توانایی شرکت در حفظ و رشد منابع خود هستند.
نتیجهگیری:
در نهایت، هر دو مفهوم ذخیره و اندوخته نقش مهمی در مدیریت مالی و گزارشگری حسابداری ایفا میکنند. شناخت دقیق این دو مفهوم کمک میکند تا تحلیلگران، مدیران و سرمایهگذاران بتوانند وضعیت مالی یک شرکت را بهتر ارزیابی کنند و تصمیمات مناسبی اتخاذ نمایند.
